درمان زخم و بخیه با وازلین

درمان زخم و بخیه با وازلین : دیدگاه علمی و پزشکی

آیا وازلین برای جای بخیه و درمان زخم مفید است؟ پاسخ کوتاه بله در شرایط خاص و با روش صحیح وازلین می تواند نقش مؤثری در بهبود برخی از انواع زخم ها و بخیه ها داشته باشد. با این حال استفاده از وازلین به عنوان درمان زخم و بخیه نیازمند درک دقیق از فواید محدودیت ها و روش صحیح استفاده از آن است. در این مقاله به بررسی جامع و علمی این موضوع از دیدگاه پزشکی می پردازیم تا به شما در استفاده آگاهانه و مؤثر از وازلین در مراقبت از زخم و بخیه کمک کنیم.

وازلین چیست؟ تعریف و معرفی علمی

وازلین که با نام علمی پترولیوم ژلی (Petroleum Jelly) شناخته می شود یک ماده نیمه جامد چرب و بی رنگ یا کمی زرد رنگ است که از تصفیه نفت خام به دست می آید. از نظر شیمیایی وازلین مخلوطی از هیدروکربن های اشباع شده با زنجیره بلند است. به دلیل ساختار مولکولی خاص خود وازلین خواص منحصر به فردی دارد که آن را در زمینه های مختلف پزشکی و آرایشی بهداشتی کاربردی می سازد.

مهم ترین ویژگی های وازلین عبارتند از :

• غیرفعال بودن شیمیایی (Inert) : وازلین به ندرت با مواد دیگر واکنش می دهد و به همین دلیل احتمال ایجاد حساسیت یا تحریک پوستی توسط آن بسیار پایین است.
• خاصیت انسدادی (Occlusive) : وازلین یک لایه محافظ بر روی پوست ایجاد می کند که مانع از تبخیر آب از سطح پوست می شود. این خاصیت رطوبت پوست را حفظ کرده و از خشکی آن جلوگیری می کند.
• غیرقابل نفوذ بودن به آب (Waterproof) : وازلین در آب حل نمی شود و در برابر رطوبت مقاوم است. این ویژگی باعث می شود که لایه محافظ وازلین بر روی پوست برای مدت طولانی تری باقی بماند.
• غیر کومدون زا (Non-comedogenic) : اگرچه وازلین یک ماده چرب است اما به طور کلی غیر کومدون زا در نظر گرفته می شود به این معنی که منافذ پوست را مسدود نمی کند و احتمال ایجاد جوش و آکنه را افزایش نمی دهد (البته در افراد مستعد این موضوع ممکن است متفاوت باشد).

به دلیل این خواص وازلین به طور گسترده ای در محصولات مراقبت از پوست پمادهای موضعی و محصولات آرایشی بهداشتی به عنوان مرطوب کننده محافظ پوست و نرم کننده استفاده می شود.

فواید وازلین در درمان زخم و بخیه

استفاده از وازلین در درمان زخم و بخیه به دلیل خواص انسدادی و مرطوب کنندگی آن مزایای متعددی دارد که به بهبود فرآیند ترمیم بافت کمک می کند. مهم ترین فواید وازلین در این زمینه عبارتند از :

• حفظ رطوبت محیط زخم : زخم برای ترمیم به محیطی مرطوب نیاز دارد. رطوبت کافی مهاجرت سلول های ترمیم کننده به محل زخم را تسریع کرده و از خشک شدن و ایجاد دلمه (Scab) سخت جلوگیری می کند. دلمه سخت می تواند روند ترمیم را کند کرده و احتمال ایجاد جای زخم (Scar) را افزایش دهد. وازلین با ایجاد یک لایه انسدادی رطوبت طبیعی پوست را حفظ کرده و محیط ایده آلی برای ترمیم زخم فراهم می کند.
• محافظت از زخم در برابر آلودگی : وازلین یک سد فیزیکی در برابر عوامل خارجی مانند باکتری ها آلودگی ها و ذرات معلق در هوا ایجاد می کند. این لایه محافظ از ورود آلودگی به زخم جلوگیری کرده و خطر عفونت (Infection) را کاهش می دهد. اگرچه وازلین خاصیت ضد میکروبی ندارد اما با ایجاد این سد محافظتی به حفظ پاکیزگی زخم کمک می کند.
• کاهش التهاب و تحریک پوست : وازلین به دلیل خاصیت نرم کنندگی و تسکین دهندگی خود می تواند به کاهش التهاب و تحریک پوست اطراف زخم و بخیه کمک کند. این خاصیت به ویژه برای بخیه های جراحی که ممکن است باعث کشیدگی و ناراحتی پوست شوند مفید است. وازلین با نرم کردن پوست اطراف بخیه از کشیده شدن و ایجاد درد جلوگیری می کند.
• جلوگیری از ایجاد جای زخم برجسته (هیپرتروفیک) : حفظ رطوبت و جلوگیری از تشکیل دلمه سخت نقش مهمی در کاهش احتمال ایجاد جای زخم برجسته دارد. وازلین با ایجاد محیطی مناسب برای ترمیم منظم بافت به کاهش احتمال تشکیل جای زخم هیپرتروفیک (Hypertrophic Scar) کمک می کند.
• کاهش خارش و ناراحتی : در مراحل اولیه ترمیم زخم و بخیه خارش و ناراحتی پوست شایع است. وازلین با مرطوب نگه داشتن پوست و کاهش خشکی می تواند خارش و ناراحتی را تسکین دهد. مالیدن وازلین به آرامی بر روی پوست اطراف زخم می تواند احساس آرامش و راحتی را افزایش دهد.
• مقرون به صرفه و در دسترس بودن : وازلین یک محصول ارزان قیمت و به راحتی در دسترس است. این ویژگی وازلین را به یک گزینه درمانی اقتصادی و کاربردی برای مراقبت از زخم و بخیه در منزل تبدیل می کند.

با این حال مهم است توجه داشته باشید که فواید وازلین بیشتر در مورد زخم های سطحی و بخیه های غیرپیچیده صدق می کند. در مورد زخم های عمیق عفونی یا سوختگی های شدید استفاده از وازلین به تنهایی کافی نیست و باید تحت نظر پزشک متخصص درمان های مناسب انجام شود.

محدودیت ها و موارد منع مصرف وازلین در درمان زخم و بخیه

با وجود فواید متعدد استفاده از وازلین در درمان زخم و بخیه محدودیت ها و موارد منع مصرفی نیز دارد که باید به آنها توجه شود :

• عدم خاصیت ضد میکروبی : وازلین خاصیت ضد باکتریایی یا ضد قارچی ندارد. بنابراین در زخم های عفونی یا زخم هایی که احتمال عفونت در آنها بالا است استفاده از وازلین به تنهایی کافی نیست و ممکن است حتی مضر باشد. در این موارد استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک (Antibiotic Ointments) موضعی تحت نظر پزشک ضروری است.
• عدم جذب پوستی : وازلین به خوبی جذب پوست نمی شود و بیشتر به عنوان یک لایه محافظ بر روی سطح پوست عمل می کند. این ویژگی باعث می شود که وازلین برای رساندن داروهای موضعی به لایه های زیرین پوست مناسب نباشد. در مواردی که نیاز به استفاده از داروهای موضعی است باید از فرآورده های دارویی مناسب که قابلیت جذب پوستی دارند استفاده شود.
• احتمال مسدود کردن منافذ پوست (در افراد مستعد) : اگرچه وازلین به طور کلی غیر کومدون زا در نظر گرفته می شود اما در افراد مستعد به آکنه و جوش استفاده بیش از حد و مداوم از وازلین ممکن است باعث مسدود شدن منافذ پوست و تشدید آکنه شود. در این افراد باید از وازلین به مقدار کم و فقط در موضع زخم استفاده شود و از استفاده گسترده آن بر روی پوست سالم خودداری گردد.
• عدم استفاده در زخم های عمیق و سوختگی های شدید : وازلین برای درمان زخم های سطحی و خراشیدگی های جزئی مناسب است. اما در مورد زخم های عمیق زخم های بستر سوختگی های درجه دو و سه و زخم های باز که نیاز به مراقبت های تخصصی دارند استفاده از وازلین به تنهایی کافی نیست و می تواند روند درمان را به تأخیر بیندازد. در این موارد مراجعه به پزشک و دریافت درمان های تخصصی ضروری است.
• حساسیت به وازلین (بسیار نادر) : اگرچه حساسیت به وازلین بسیار نادر است اما در موارد استثنایی برخی افراد ممکن است به وازلین حساسیت نشان دهند. علائم حساسیت می تواند شامل قرمزی خارش تورم و بثورات پوستی باشد. در صورت مشاهده هرگونه علائم حساسیت پس از استفاده از وازلین باید مصرف آن را قطع کرده و با پزشک مشورت کنید.
• احتمال ایجاد محیط بی هوازی در زخم های عمیق : استفاده بیش از حد از وازلین بر روی زخم های عمیق می تواند یک محیط بی هوازی ایجاد کند که برای رشد برخی از باکتری های بی هوازی مناسب است و خطر عفونت را افزایش می دهد. در زخم های عمیق باید از پانسمان های مناسب و تهویه پذیر استفاده شود و مصرف وازلین محدود و تحت نظر پزشک باشد.

روش استفاده صحیح از وازلین برای درمان زخم و بخیه

برای بهره مندی از فواید وازلین در درمان زخم و بخیه و جلوگیری از عوارض احتمالی باید از روش صحیح استفاده از آن آگاه باشید. مراحل استفاده صحیح از وازلین به شرح زیر است :

1. تمیز کردن زخم یا بخیه : قبل از استفاده از وازلین زخم یا بخیه را به آرامی با آب و صابون ملایم یا محلول ضدعفونی کننده (مانند سرم فیزیولوژی) تمیز کنید. از استفاده از مواد ضدعفونی کننده قوی مانند الکل یا بتادین بر روی زخم باز خودداری کنید زیرا این مواد می توانند به بافت های حساس زخم آسیب برسانند.
2. خشک کردن ملایم : پس از تمیز کردن زخم یا بخیه را به آرامی با یک گاز استریل یا دستمال کاغذی تمیز خشک کنید. از مالش شدید زخم خودداری کنید.
3. استفاده از وازلین به مقدار کم : مقدار کمی از وازلین را بردارید و به آرامی بر روی زخم یا بخیه بمالید. نیازی به استفاده از لایه ضخیم وازلین نیست. یک لایه نازک و یکنواخت کافی است تا سطح زخم را بپوشاند و رطوبت را حفظ کند. استفاده بیش از حد از وازلین می تواند منافذ پوست را مسدود کرده و به خصوص در هوای گرم احساس چسبندگی و ناراحتی ایجاد کند.
4. پوشاندن زخم (اختیاری) : در صورت نیاز می توانید زخم را با یک بانداژ استریل (Sterile Bandage) یا چسب زخم (Adhesive Bandage) بپوشانید. پوشاندن زخم به محافظت بیشتر از آن در برابر آلودگی و ضربه کمک می کند. با این حال در مورد زخم های کوچک و سطحی پوشاندن زخم همیشه ضروری نیست و گاهی اوقات قرار گرفتن زخم در معرض هوا می تواند به تسریع روند خشک شدن و بهبود کمک کند. در مورد بخیه ها معمولاً پوشاندن آنها توصیه می شود تا از کشیده شدن و آسیب دیدن بخیه ها جلوگیری شود.
5. تکرار مصرف : وازلین را روزانه ۱ تا ۳ بار یا طبق دستور پزشک بر روی زخم یا بخیه استفاده کنید. دفعات مصرف بستگی به نوع زخم شرایط محیطی و میزان خشکی پوست دارد. در هوای خشک و سرد ممکن است نیاز به استفاده بیشتر از وازلین باشد.
6. تعویض پانسمان (در صورت استفاده) : اگر از پانسمان استفاده می کنید پانسمان را حداقل روزانه یک بار یا در صورت کثیف شدن تعویض کنید. هر بار که پانسمان را تعویض می کنید زخم را مجدداً تمیز کرده و وازلین بزنید.
7. توجه به علائم عفونت : در طول دوره درمان به علائم عفونت مانند قرمزی فزاینده تورم درد گرما ترشح چرکی و بوی نامطبوع توجه کنید. در صورت مشاهده هر یک از این علائم مصرف وازلین را قطع کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید. عفونت زخم نیاز به درمان های تخصصی دارد و نباید فقط با وازلین درمان شود.
8. مدت زمان استفاده : استفاده از وازلین را تا زمان بهبودی کامل زخم یا بخیه ادامه دهید. معمولاً برای زخم های سطحی و بخیه های غیرپیچیده چند روز تا یک هفته استفاده از وازلین کافی است. در صورت طولانی شدن روند بهبودی یا عدم مشاهده بهبود پس از چند روز با پزشک مشورت کنید.

نکات مهم :

• همیشه قبل از استفاده از وازلین دست های خود را به خوبی بشویید.
• از استفاده از وازلین آلوده یا تاریخ گذشته خودداری کنید.
• وازلین را فقط به صورت موضعی استفاده کنید و از بلعیدن آن خودداری کنید.
• در صورت داشتن هرگونه بیماری پوستی زمینه ای یا حساسیت شناخته شده قبل از استفاده از وازلین با پزشک مشورت کنید.
• در مورد کودکان و نوزادان استفاده از وازلین باید با احتیاط و تحت نظر پزشک باشد.

روش های تشخیص علمی و پزشکی زخم و بخیه

تشخیص زخم و بخیه معمولاً بر اساس معاینه بالینی توسط پزشک انجام می شود. پزشک با بررسی ظاهر زخم عمق اندازه محل و علائم همراه (مانند خونریزی ترشح درد و التهاب) نوع و شدت زخم را تشخیص می دهد. در مورد بخیه ها پزشک نوع بخیه استحکام و وضعیت پوست اطراف بخیه را بررسی می کند.

در برخی موارد ممکن است پزشک برای تشخیص دقیق تر یا ارزیابی وضعیت زخم و بخیه از روش های تشخیصی تکمیلی استفاده کند. این روش ها عبارتند از :

• کشت زخم (Wound Culture) : در صورت সন্দেহ به عفونت زخم پزشک ممکن است نمونه ای از ترشحات زخم را برای کشت به آزمایشگاه ارسال کند. کشت زخم به شناسایی نوع باکتری یا قارچ عامل عفونت و تعیین حساسیت آن به آنتی بیوتیک ها کمک می کند.
• بیوپسی زخم (Wound Biopsy) : در موارد زخم های مزمن یا زخم هایی که به درمان های معمول پاسخ نمی دهند پزشک ممکن است از بافت زخم بیوپسی تهیه کند. بیوپسی زخم به بررسی میکروسکوپی بافت زخم و تشخیص بیماری های زمینه ای احتمالی که مانع از ترمیم زخم می شوند کمک می کند.
• تصویربرداری (Imaging) : در موارد زخم های عمیق یا مشکوک به آسیب به بافت های زیرین (مانند استخوان عضلات یا اعصاب) ممکن است از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی (X-ray) سونوگرافی (Ultrasound) سی تی اسکن (CT Scan) یا ام آرآی (MRI) استفاده شود. تصویربرداری به ارزیابی دقیق تر عمق زخم و آسیب های احتمالی به بافت های عمقی کمک می کند.
• آزمایش خون (Blood Tests) : در برخی موارد پزشک ممکن است آزمایش خون برای بررسی وضعیت عمومی سلامت بیمار و تشخیص بیماری های زمینه ای که می توانند بر روند ترمیم زخم تأثیر بگذارند (مانند دیابت کم خونی یا اختلالات سیستم ایمنی) درخواست دهد.

روش های درمانی مکمل وازلین در درمان زخم و بخیه

وازلین می تواند به عنوان بخشی از یک برنامه جامع درمانی برای زخم و بخیه مورد استفاده قرار گیرد. روش های درمانی مکمل وازلین عبارتند از :

• مراقبت های اولیه زخم : شامل تمیز کردن منظم زخم با آب و صابون ملایم یا محلول ضدعفونی کننده خشک نگه داشتن زخم و تعویض پانسمان به صورت منظم.
• پمادهای آنتی بیوتیک موضعی : در صورت وجود عفونت یا خطر بالای عفونت پزشک ممکن است پمادهای آنتی بیوتیک موضعی (مانند مترونیدازول موپیروسین یا باسیتراسین) تجویز کند. این پمادها به از بین بردن باکتری های عامل عفونت و جلوگیری از گسترش عفونت کمک می کنند.
• داروهای مسکن : برای کاهش درد و ناراحتی زخم ممکن است داروهای مسکن بدون نسخه (مانند استامینوفن یا ایبوپروفن) یا داروهای مسکن قوی تر با تجویز پزشک استفاده شود.
• آنتی بیوتیک های خوراکی یا وریدی : در عفونت های شدید و گسترده زخم ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی یا وریدی تحت نظر پزشک تجویز شود.
• پانسمان های پیشرفته زخم : برای زخم های مزمن یا زخم هایی که به درمان های معمول پاسخ نمی دهند ممکن است از پانسمان های پیشرفته زخم (مانند پانسمان های هیدروژل هیدروکلوئید آلژینات یا فوم) استفاده شود. این پانسمان ها با ایجاد محیط مرطوب و مناسب برای ترمیم زخم به تسریع روند بهبودی کمک می کنند.
• جراحی دبریدمان (Debridement) : در زخم های آلوده یا زخم هایی که بافت های مرده و نکروزه دارند ممکن است جراحی دبریدمان برای برداشتن بافت های آسیب دیده و آماده سازی بستر زخم برای ترمیم انجام شود.
• بخیه مجدد (Re-suturing) : در مواردی که بخیه ها باز شده یا دچار مشکل شده اند ممکن است نیاز به بخیه مجدد زخم باشد.
• فیزیوتراپی و توانبخشی : در برخی موارد به ویژه در زخم های ناشی از سوختگی یا جراحی های بزرگ فیزیوتراپی و توانبخشی برای بهبود عملکرد و دامنه حرکتی ناحیه آسیب دیده ضروری است.
• تغذیه مناسب : تغذیه مناسب و متعادل نقش مهمی در ترمیم زخم دارد. مصرف کافی پروتئین ویتامین ها (به ویژه ویتامین C و ویتامین A) و مواد معدنی (مانند روی و آهن) به تسریع روند بهبودی کمک می کند.
• ترک سیگار و الکل : سیگار و الکل می توانند روند ترمیم زخم را کند کرده و احتمال عوارض را افزایش دهند. ترک سیگار و الکل در طول دوره درمان زخم توصیه می شود.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای بهبود زخم

علاوه بر استفاده از وازلین و درمان های پزشکی برخی راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی نیز می توانند به بهبود زخم و بخیه کمک کنند :

• استراحت کافی : استراحت کافی به بدن فرصت می دهد تا انرژی خود را صرف ترمیم بافت های آسیب دیده کند.
• هیدراته ماندن : نوشیدن آب کافی به حفظ رطوبت پوست و بهبود عملکرد سلول های ترمیم کننده کمک می کند.
• رژیم غذایی سالم و متعادل : مصرف غذاهای غنی از پروتئین ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای ترمیم بافت ها را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
• اجتناب از دستکاری زخم : از دستکاری کندن دلمه های زخم و خاراندن محل بخیه خودداری کنید زیرا این کار می تواند روند ترمیم را کند کرده و خطر عفونت را افزایش دهد.
• محافظت از زخم در برابر نور خورشید : نور خورشید می تواند باعث تیرگی جای زخم شود. پس از بهبودی زخم از قرار گرفتن مستقیم جای زخم در معرض نور خورشید خودداری کنید و از کرم ضد آفتاب با SPF بالا استفاده کنید.
• ماساژ ملایم جای زخم : پس از بهبودی اولیه زخم و بخیه ماساژ ملایم جای زخم با روغن های گیاهی (مانند روغن زیتون یا روغن نارگیل) می تواند به نرم شدن بافت اسکار و کاهش ظاهر جای زخم کمک کند. (این کار باید با احتیاط و پس از مشورت با پزشک انجام شود).

روش های پیشگیری از ایجاد زخم و بخیه

پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. با رعایت نکات پیشگیرانه می توان از بسیاری از زخم ها و بخیه ها جلوگیری کرد :

• مراقبت از پوست : حفظ سلامت و رطوبت پوست با استفاده از مرطوب کننده های مناسب تغذیه سالم و محافظت از پوست در برابر عوامل آسیب زا (مانند نور خورشید سرما و مواد شیمیایی) می تواند از ایجاد زخم های ناشی از خشکی و آسیب پوستی جلوگیری کند.
• رعایت نکات ایمنی : رعایت نکات ایمنی در منزل محل کار و هنگام انجام فعالیت های ورزشی و تفریحی می تواند از بروز حوادث و آسیب های منجر به زخم و بخیه جلوگیری کند. استفاده از وسایل حفاظت فردی مناسب (مانند کلاه ایمنی دستکش و پد زانو) در هنگام انجام فعالیت های پرخطر توصیه می شود.
• کنترل بیماری های زمینه ای : بیماری هایی مانند دیابت بیماری های عروقی و اختلالات سیستم ایمنی می توانند خطر ایجاد زخم و تأخیر در ترمیم آن را افزایش دهند. کنترل و مدیریت این بیماری ها تحت نظر پزشک می تواند به پیشگیری از زخم و عوارض آن کمک کند.
• مراجعه به پزشک در صورت آسیب دیدگی : در صورت بروز هرگونه آسیب پوستی حتی خراشیدگی های جزئی به خصوص در افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا ارزیابی و درمان مناسب انجام شود و از ایجاد زخم های مزمن و عفونی جلوگیری شود.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

وازلین یک ماده مؤثر و مقرون به صرفه برای مراقبت از زخم ها و بخیه های سطحی و غیرپیچیده است. خواص انسدادی و مرطوب کنندگی وازلین به حفظ رطوبت محیط زخم محافظت از آن در برابر آلودگی کاهش التهاب و تسریع روند ترمیم کمک می کند. با این حال وازلین خاصیت ضد میکروبی ندارد و برای زخم های عمیق عفونی یا سوختگی های شدید مناسب نیست. استفاده صحیح از وازلین شامل تمیز کردن زخم استفاده از مقدار کم وازلین و توجه به علائم عفونت برای بهره مندی از فواید آن ضروری است. وازلین می تواند به عنوان بخشی از یک برنامه جامع درمانی برای زخم و بخیه مورد استفاده قرار گیرد و با روش های درمانی مکمل و راهکارهای خانگی به بهبود سریع تر و بهتر زخم کمک کند.

پرسش و پاسخ های متداول کاربران

۱. آیا وازلین برای همه انواع زخم ها مناسب است؟

خیر وازلین برای زخم های سطحی خراشیدگی ها بریدگی های کوچک و بخیه های غیرپیچیده مناسب تر است. برای زخم های عمیق زخم های عفونی سوختگی های شدید زخم های بستر و زخم های باز که نیاز به مراقبت های تخصصی دارند استفاده از وازلین به تنهایی کافی نیست و باید تحت نظر پزشک درمان های مناسب انجام شود. در این موارد استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک موضعی یا سایر روش های درمانی تخصصی ممکن است ضروری باشد.

۲. آیا وازلین بهتر از پماد آنتی بیوتیک برای درمان زخم است؟

پاسخ به این سوال بستگی به نوع زخم دارد. برای زخم های غیرعفونی و سطحی وازلین می تواند به اندازه پماد آنتی بیوتیک موضعی مؤثر باشد زیرا هدف اصلی در این موارد حفظ رطوبت و محافظت از زخم است که وازلین به خوبی این کار را انجام می دهد. با این حال برای زخم های عفونی یا زخم هایی که خطر عفونت در آنها بالا است پماد آنتی بیوتیک موضعی ارجحیت دارد زیرا علاوه بر خاصیت محافظتی خاصیت ضد میکروبی نیز دارد و به از بین بردن باکتری های عامل عفونت کمک می کند. در برخی موارد ممکن است پزشک استفاده ترکیبی از وازلین و پماد آنتی بیوتیک را توصیه کند.

۳. هر چند وقت یک بار باید وازلین را روی زخم بزنم؟

به طور کلی توصیه می شود وازلین را روزانه ۱ تا ۳ بار بر روی زخم یا بخیه استفاده کنید. دفعات مصرف بستگی به نوع زخم شرایط محیطی و میزان خشکی پوست دارد. در هوای خشک و سرد ممکن است نیاز به استفاده بیشتر از وازلین باشد. مهم است که همواره پوست اطراف زخم را مرطوب نگه دارید اما از استفاده بیش از حد وازلین که می تواند منافذ پوست را مسدود کند خودداری کنید.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی داشته و جایگزین نظر متخصص پزشکی نیست. در صورت داشتن هرگونه زخم یا بخیه به ویژه زخم های عمیق عفونی یا سوختگی های شدید توصیه می شود برای تشخیص دقیق و دریافت درمان مناسب به پزشک متخصص مراجعه کنید. خوددرمانی ممکن است منجر به تأخیر در بهبود و بروز عوارض جدی شود.