همه چیز در مورد جلاتو Gelato

جلاتو (Gelato) یک دسر منجمد اصیل ایتالیایی است که بافتی منحصر به فرد و طعمی غنی تر از بستنی معمولی دارد. تفاوت های اساسی در میزان چربی، هوای وارد شده به بافت و دمای سرو، جلاتو را متمایز ساخته و تجربه ای بی نظیر از طعم و لذت را به ارمغان می آورد. این دسر، فراتر از یک خوراکی ساده، نمادی از هنر و فرهنگ غذایی ایتالیاست.

جذابیت جلاتو تنها به طعم لذیذ و بافت دلنشین آن محدود نمی شود؛ این دسر ریشه های عمیقی در تاریخ و هنر آشپزی ایتالیا دارد. در سال های اخیر، محبوبیت جلاتو در سراسر جهان، از جمله ایران، به طور فزاینده ای افزایش یافته است. اما سوالی که برای بسیاری مطرح می شود این است که دقیقاً چه چیزی جلاتو را از بستنی معمولی متمایز می کند؟ آیا تنها نام آن ایتالیایی است یا تفاوت های ساختاری و ماهوی وجود دارد؟ برای درک کامل این دسر محبوب، لازم است به جزئیات ساختار، فرآیند تولید و تاریخچه آن بپردازیم تا بتوانیم با آگاهی بیشتری از آن لذت ببریم و حتی جلاتوی اصیل را تشخیص دهیم.

جلاتو چیست؟ تعریفی فراتر از یک بستنی ساده

واژه Gelato از ریشه لاتین gelātus به معنای منجمد یا یخ زده برگرفته شده و در زبان ایتالیایی به معنای بستنی است. با این حال، در صنعت جهانی دسر، جلاتو به نوع خاصی از بستنی اطلاق می شود که ویژگی های متمایزی از بستنی های صنعتی یا همان Ice Cream دارد. این تفاوت ها تنها به نام محدود نمی شود، بلکه در مواد اولیه، فرآیند تولید و حتی نحوه سرو آن ریشه دارد.

مفهوم آرتیزانال جلاتو (Artisanal Gelato) یا Gelato Artigianale در ایتالیایی، بر جنبه هنر دست یا دست ساز بودن این دسر تاکید می کند. این بدان معناست که جلاتوی اصیل، محصول فرآیندهای صنعتی و انبوه نیست، بلکه نتیجه مهارت، دقت و صرف زمان توسط سازنده جلاتو (gelatiere) است. در تولید جلاتو، تاکید بر استفاده از مواد اولیه تازه، طبیعی و باکیفیت است. این تمرکز بر خلوص مواد، تضمین کننده طعم قوی و واقعی جلاتو است که نیازی به افزودن اسانس های مصنوعی یا طعم دهنده های شیمیایی ندارد.

از ویژگی های بارز اولیه جلاتو می توان به بافت غنی و کرمی، طعم قوی و برجسته، و تمرکز بر مواد تازه اشاره کرد. برخلاف بستنی معمولی که هدف آن ایجاد حجم زیاد از طریق وارد کردن هوای فراوان است، جلاتو به گونه ای طراحی شده که کمترین میزان هوا را در خود جای دهد. این ویژگی، در کنار استفاده از شیر بیشتر و چربی کمتر، به جلاتو بافتی متراکم تر و طعمی عمیق تر می بخشد. همچنین، دمای سرو جلاتو نیز معمولاً گرم تر از بستنی معمولی است که به جوانه های چشایی اجازه می دهد طعم ها را به طور کامل تر و واضح تر درک کنند.

سفر در زمان: تاریخچه پربار جلاتو

تاریخچه جلاتو، داستانی از نوآوری، خلاقیت و تکامل است که ریشه های آن به هزاران سال پیش بازمی گردد. در واقع، ایده استفاده از یخ و برف برای ایجاد دسرهای خنک، بسیار کهن تر از آنچه تصور می شود، است.

ریشه های باستان این دسر را می توان در دوران امپراتوری روم باستان جستجو کرد. در آن زمان، برف و یخ از کوهستان ها، از جمله آتشفشان اتنا و وزوو، جمع آوری می شد و در گودال های عمیق زیرزمینی نگهداری می شد تا در فصول گرم مورد استفاده قرار گیرد. اشراف و شهروندان مرفه، این یخ ها را با عسل، میوه ها و ادویه های معطر ترکیب می کردند تا نوشیدنی ها و دسرهای خنک و طعم داری بسازند. این آغازین ترین شکل های آنچه امروزه به عنوان دسرهای منجمد می شناسیم، مختص طبقه ثروتمند جامعه بود و فرآیند تهیه آن نیز بسیار دشوار و پرهزینه بود.

با سقوط امپراتوری روم، این سنت لوکس تا حدی در اروپا کمرنگ شد، اما در مناطق خاورمیانه و آسیا، نوآوری ها در زمینه دسرهای منجمد ادامه یافت. نقش مارکو پولو، جهانگرد مشهور ونیزی، در تکامل جلاتو قابل توجه است. گفته می شود که او در بازگشت از سفرهایش به چین در قرن سیزدهم، روش های تهیه بستنی های شیری را به ایتالیا معرفی کرد. این نوع بستنی که بر پایه شیر و نه فقط یخ بود، جرقه ای در ذهن آشپزان و قنادان ایتالیایی ایجاد کرد و زمینه را برای تحول بزرگ بعدی فراهم آورد.

توسعه جلاتو به شکل مدرن تر، در دوران رنسانس ایتالیا شکوفا شد. شهر فلورانس در این دوران به مرکز هنر و علم تبدیل شد و این روحیه نوآوری به آشپزخانه ها نیز سرایت کرد. در قرن شانزدهم، هنرمند و معمار مشهور فلورانسی، برناردو بونتالنتی (Bernardo Buontalenti)، در طراحی تکنیک های پیشرفته ای برای تولید و انجماد بستنی نقش کلیدی داشت. او را اغلب به عنوان پدر جلاتو مدرن می شناسند که دستورالعمل هایی برای تهیه جلاتو با استفاده از شیر، تخم مرغ، عسل و میوه ابداع کرد.

اما نقطه عطف واقعی در گسترش جلاتو به عموم مردم، با ظهور فرانچسکو پروکوپیو دی کولتلی (Francesco Procopio dei Coltelli) در قرن هفدهم اتفاق افتاد. این ماهیگیر سیسیلی، که به یک آشپز تبدیل شده بود، در سال ۱۶۸۶ اولین دستگاه بستنی سازی خودکار را اختراع کرد و با مهاجرت به پاریس، کافه پروکوپ (Café Procope) را تأسیس نمود. این کافه نه تنها به اولین فروشگاه عمومی جلاتو در جهان تبدیل شد، بلکه به سرعت به پاتوقی برای روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان مشهور آن دوران تبدیل گشت. اختراع ماشین بستنی سازی و امکان تولید انبوه، راه را برای دسترسی مردم عادی به این دسر لوکس هموار کرد.

در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، با گسترش فروشگاه های جلاتو و فروشندگان دوره گرد، جلاتو به یک پدیده جهانی تبدیل شد و از یک دسر اشرافی به یک خوراکی محبوب مردمی در سراسر دنیا مبدل گشت و نام ایتالیا را در صنعت بستنی سازی بر سر زبان ها انداخت.

نبرد طعم ها و بافت ها: تفاوت های کلیدی جلاتو و بستنی معمولی (Ice Cream)

علی رغم شباهت ظاهری، جلاتو و بستنی معمولی (Ice Cream) در جنبه های متعددی با یکدیگر متفاوت هستند که این تفاوت ها منجر به تجربه ای کاملاً متفاوت از طعم و بافت می شود. درک این تمایزات برای علاقه مندان به دسرهای منجمد و برای تشخیص یک جلاتوی اصیل اهمیت زیادی دارد. جدول زیر تفاوت های اصلی این دو دسر را به صورت دقیق نشان می دهد:

ویژگی	جلاتو (Gelato)	بستنی معمولی (Ice Cream)
میزان چربی	پایین تر (حدود 4-9% چربی شیر): حاوی شیر بیشتر و خامه کمتر است.	بالاتر (حدود 10-25% چربی کره): حاوی خامه بیشتر است.
میزان هوا (Overrun)	کمتر (20-40% هوا): دستگاه های جلاتو با سرعت کمتری کار می کنند تا حداقل هوا وارد بافت شود.	بیشتر (تا 100% یا بیشتر هوا): در فرآیند تولید، حجم زیادی هوا وارد می شود تا پفکی و سبک تر شود.
بافت	غلیظ، متراکم، کشدار، کرمی و نرم: به دلیل چربی و هوای کمتر.	پفکی، سبک، معمولاً سفت تر در دمای انجماد: به دلیل چربی و هوای بیشتر.
دمای سرو	گرم تر (10-15 درجه سانتی گراد گرم تر از بستنی معمولی): معمولاً در دمای -12 تا -8 درجه سانتی گراد سرو می شود.	سردتر: معمولاً در دمای -20 تا -15 درجه سانتی گراد سرو می شود.
مواد اولیه	شیر بیشتر، خامه کمتر، شکر. غالباً بدون زرده تخم مرغ یا با مقدار بسیار کم. تمرکز بر مواد تازه و طبیعی.	خامه بیشتر، شیر، شکر، غالباً با زرده تخم مرغ (به عنوان امولسیفایر و ایجاد بافت).
انتقال طعم	قوی تر و واضح تر: به دلیل چربی و هوای کمتر، طعم مواد اولیه طبیعی به طور مستقیم تری به جوانه های چشایی منتقل می شود.	کمی کمرنگ تر: چربی بالا و هوای زیاد می تواند طعم را رقیق کند.
نحوه سرو	با کاردک مخصوص (spatula) در ظروف بزرگ و روباز (پوزتی).	با اسکوپ گرد در ظروف کوچک تر و معمولاً در فریزر های بسته تر.

یکی از مهم ترین تمایزات، میزان چربی است. جلاتو با استفاده از شیر بیشتر و خامه کمتر تهیه می شود که منجر به محتوای چربی پایین تر (حدود ۴ تا ۹ درصد) نسبت به بستنی معمولی (۱۰ تا ۲۵ درصد چربی کره) می گردد. این تفاوت در چربی، جلاتو را سبک تر و کمتر سنگین می کند و در نتیجه، طعم مواد اولیه بیشتر برجسته می شود.

تفاوت کلیدی دیگر، میزان هوای وارد شده به بافت دسر است که به آن اورران (Overrun) گفته می شود. بستنی معمولی در فرآیند هم زدن، تا ۱۰۰ درصد یا حتی بیشتر هوا را به خود جذب می کند تا حجم آن افزایش یابد و بافتی سبک و پفکی پیدا کند. در مقابل، جلاتو با سرعت کمتری هم زده می شود و تنها ۲۰ تا ۴۰ درصد هوا به آن وارد می شود. این مقدار کم هوا، جلاتو را متراکم تر، غنی تر و بافتی فشرده تر می بخشد که در دهان به آرامی آب می شود و حس کرمی دلپذیری را ایجاد می کند.

دمای سرو نیز نقش مهمی در تجربه جلاتو ایفا می کند. جلاتو معمولاً در دمایی حدود -۱۲ تا -۸ درجه سانتی گراد سرو می شود که ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی گراد گرم تر از دمای سرو بستنی معمولی است. این دمای بالاتر اجازه می دهد که طعم ها به طور کامل تر آزاد شوند و جوانه های چشایی بتوانند طعم غنی و خالص مواد اولیه را بهتر حس کنند، بدون اینکه دهان از سرمای بیش از حد بی حس شود.

در نهایت، مواد اولیه نیز متفاوت هستند. در حالی که بستنی های معمولی اغلب حاوی زرده تخم مرغ هستند که به عنوان امولسیفایر و برای ایجاد بافت غنی تر به کار می رود، جلاتو معمولاً بدون زرده تخم مرغ یا با مقدار بسیار کمی از آن تهیه می شود. این ویژگی، در کنار تاکید بر شیر بیشتر و خامه کمتر، به جلاتو طعم و بافتی منحصر به فرد می بخشد که آن را از همتای آمریکایی خود متمایز می کند.

چرا جلاتو اینقدر خاص و محبوب است؟ رازهای طعم و تجربه بی نظیر

محبوبیت روزافزون جلاتو در سراسر جهان دلایل متعددی دارد که فراتر از صرفاً یک دسر شیرین است. این محصول، ترکیبی از هنر، علم و استفاده از مواد اولیه مرغوب است که به آن ویژگی های منحصر به فردی می بخشد.

یکی از اصلی ترین دلایل خاص بودن جلاتو، خلوص طعم آن است. به دلیل میزان چربی و هوای کمتر در جلاتو، طعم مواد اولیه به صورت متراکم تر و واضح تر احساس می شود. سازندگان جلاتو (جلاتیِرها) به شدت به استفاده از میوه های تازه فصلی، مغزهای باکیفیت و شکلات های اصیل تاکید دارند. این رویکرد، نیاز به اسانس های مصنوعی یا طعم دهنده های شیمیایی را از بین می برد و تجربه ای کاملاً طبیعی و واقعی از طعم را فراهم می آورد. به عنوان مثال، در جلاتوی پسته اصیل، شما طعم واقعی و عمیق پسته را حس می کنید، نه یک طعم مصنوعی شیرین.

جلاتو با تمرکز بر خلوص مواد اولیه و فرآیند تولید دقیق، تجربه ای از طعم اصیل و بافتی بی نظیر را ارائه می دهد که آن را از سایر دسرهای منجمد متمایز می کند.

بافت منحصربه فرد جلاتو نیز از عوامل اصلی جذابیت آن است. بافت کشدار، لطیف و کرمی جلاتو، به دلیل میزان هوای کمتر و دمای سرو گرم تر، باعث می شود که آن به آرامی در دهان ذوب شود و یک حس دلپذیر و طولانی مدت را ایجاد کند. این ذوب شدن تدریجی، به جوانه های چشایی زمان کافی برای درک تمامی لایه های طعم را می دهد.

جنبه هنری و دست ساز بودن جلاتو نیز به ارزش آن می افزاید. همانطور که پیش تر اشاره شد، جلاتو یک محصول آرتیزانال است که با دقت، مهارت و عشق تولید می شود. هر بار که جلاتویی اصیل را می چشید، در واقع نتیجه کار دستی یک هنرمند را تجربه می کنید که در ترکیب مواد، کنترل دما و فرآیند هم زدن، دقت فراوانی به خرج داده است. این حس اصالت و هنر، به تجربه مصرف جلاتو عمق بیشتری می بخشد.

علاوه بر این، جلاتو غالباً به عنوان یک گزینه سالم تر در مقایسه با بستنی معمولی مطرح می شود. به دلیل میزان چربی و کالری کمتر، بسیاری از افراد که به دنبال دسرهای سبک تر هستند، جلاتو را ترجیح می دهند. با این حال، مهم است که در مصرف آن نیز مانند هر خوراکی دیگری، اعتدال را رعایت کرد. در نهایت، تنوع بی نظیر طعم ها، از کلاسیک های ایتالیایی مانند پسته و فندق تا طعم های خلاقانه و فصلی مبتنی بر میوه های تازه، هر ذائقه ای را راضی می کند و امکان کشف تجربه های جدید را فراهم می آورد.

طعم های جلاتو: از کلاسیک تا خلاقانه

دنیای طعم های جلاتو، گستره ای وسیع و هیجان انگیز از مزه ها را در بر می گیرد که هر کدام داستانی از مواد اولیه و هنر جلاتیِر را روایت می کنند. این تنوع، یکی از ارکان اصلی جذابیت جلاتو برای مخاطبان گوناگون است.

در میان طعم های کلاسیک و محبوب ایتالیایی، برخی از آن ها جایگاه ویژه ای دارند و در هر جلاتریا (Gelateria) اصیلی یافت می شوند. پسته (Pistacchio)، با رنگ سبز طبیعی و طعم غنی و آجیلی خود، یکی از پرطرفدارترین هاست که اصالت آن در کیفیت پسته به کار رفته نهفته است. فندق (Nocciola) نیز با طعم گرم و دلنشین، رقیب جدی پسته محسوب می شود. شکلات تلخ (Cioccolato Fondente) یا شکلات ایکس ترا (Extra Dark Chocolate) با غلظت بالای کاکائو، تجربه ای عمیق و لذیذ برای دوستداران شکلات فراهم می آورد. لیمون چلو (Lemoncello) یا لیمو (Limone) و توت فرنگی (Fragola) نیز از جمله طعم های میوه ای محبوب و با طراوت هستند که معمولاً به صورت سوربتو (Sorbetto) تهیه می شوند.

سوربتو (Sorbetto) نوع خاصی از جلاتو است که بدون استفاده از شیر یا هرگونه چربی حیوانی تهیه می شود. این ویژگی، سوربتو را به گزینه ای عالی برای افراد دارای حساسیت به لاکتوز، وگان ها یا کسانی که به دنبال دسری سبک تر و با کالری کمتر هستند، تبدیل می کند. سوربتوها معمولاً بر پایه میوه های تازه، آب و شکر تهیه می شوند و طعمی بسیار خالص و خنک کننده دارند. طعم هایی مانند لیمو، توت فرنگی، انبه، تمشک و میوه های فصلی دیگر، اغلب به صورت سوربتو عرضه می شوند.

علاوه بر طعم های کلاسیک، جلاتیِرها به طور مداوم در حال ابداع و خلق طعم های جدید و خلاقانه هستند. این طعم ها می توانند شامل ترکیباتی مانند زعفران و بادام، انجیر و پنیر ریکوتا، یا حتی طعم های شور و شیرین باشند. تاکید اصلی در همه این طعم ها، چه کلاسیک و چه خلاقانه، بر استفاده از میوه های فصلی و مواد اولیه باکیفیت و تازه است. این تعهد به کیفیت مواد، عاملی حیاتی در تضمین اصالت و طعم بی نظیر جلاتو محسوب می شود و آن را از دسرهای صنعتی متمایز می سازد.

چگونه یک جلاتوی اصیل و باکیفیت را تشخیص دهیم؟

تشخیص یک جلاتوی اصیل و باکیفیت از محصولاتی که صرفاً نام جلاتو را یدک می کشند، برای مصرف کننده آگاه بسیار مهم است. این بخش به شما کمک می کند تا با نگاهی دقیق تر، بهترین جلاتوها را انتخاب کنید و تجربه ای واقعی از این دسر ایتالیایی داشته باشید.

1. ظاهر و رنگ:

   جلاتوی اصیل معمولاً رنگ های طبیعی و ملایمی دارد، نه رنگ های بسیار جیغ و مصنوعی. به عنوان مثال، جلاتوی پسته واقعی رنگ سبز زیتونی کم رنگی دارد، نه سبز روشن نئونی. این نشان دهنده عدم استفاده از رنگ های خوراکی بیش از حد یا اسانس های شیمیایی است. بافت جلاتو نیز باید صاف و براق باشد و نباید حالت پفکی، یخ زده یا بلوری داشته باشد. وجود بلورهای یخ نشان دهنده مشکل در فرآیند تولید یا نگهداری است.

2. بافت در حین سرو:

   هنگامی که جلاتیِر با کاردک مخصوص (spatula) جلاتو را از محفظه برمی دارد، باید نرمی و انعطاف پذیری خاصی داشته باشد و به راحتی قابل فرم دهی باشد. جلاتوی سفت و یخ زده که با اسکوپ گرد و به سختی برداشته می شود، اغلب دارای میزان هوای زیاد و چربی بالاست که به خصوصیات بستنی معمولی نزدیک تر است.

3. محل سرو (جلاتریا):

   بهترین جلاتوها معمولاً در جلاتریا (Gelateria)های کوچک و تخصصی یافت می شوند. این مکان ها بر تولید روزانه و تازه جلاتو تاکید دارند و اغلب فرآیند تولید در همان محل صورت می گیرد. از مکان هایی که جلاتو را در حجم بسیار زیاد و در ظرف های پلاستیکی شفاف و بلند، با حجم نمایی اغراق آمیز (به دلیل هوای زیاد) به نمایش می گذارند، پرهیز کنید. جلاتوی اصیل معمولاً در پوزتی (pozetti) یا محفظه های فلزی در بسته نگهداری می شود تا از تماس با هوا و نور جلوگیری شود و طعم آن حفظ گردد.

4. فقدان تزیینات بیش از حد:

   جلاتوی اصیل نیازی به تزیینات اغراق آمیز با خامه، سس های رنگی یا آب نبات های فراوان ندارد. طعم و بافت خود جلاتو باید به قدری جذاب باشد که بدون هیچ افزودنی اضافی، دلپذیر باشد. اگر تزییناتی وجود دارد، باید طبیعی و مرتبط با طعم جلاتو باشد، مانند چند عدد پسته روی جلاتوی پسته.

5. مواد اولیه و تازگی:

   اگر امکان پذیر بود، درباره منبع مواد اولیه یا تازگی آن ها سوال کنید. یک جلاتیِر واقعی با افتخار در مورد مواد طبیعی و فصلی خود صحبت خواهد کرد. استفاده از میوه های فصلی و محصولات محلی، نشانه ای از کیفیت و تعهد به اصالت است.

6. طعم نهایی:

   مهمترین معیار، طعم خود جلاتو است. طعم باید خالص و طبیعی باشد و به وضوح حس شود. پس از چشیدن، نباید احساس سنگینی یا چربی بیش از حد داشته باشید. طعم باید در دهان باقی بماند اما نه به گونه ای که زننده باشد. همچنین، دمای جلاتو باید به گونه ای باشد که طعم آن به خوبی آزاد شود و زبان شما از سرما بی حس نشود.

با رعایت این نکات، می توانید تجربه یک جلاتوی اصیل و لذت بخش را برای خود تضمین کنید و تفاوت واقعی را بچشید.

سوالات متداول در مورد جلاتو

سوالات متداول

آیا جلاتو رژیمی است؟

جلاتو در مقایسه با بستنی معمولی، چربی و کالری کمتری دارد، زیرا از شیر بیشتر و خامه کمتری در تهیه آن استفاده می شود. با این حال، کلمه رژیمی ممکن است گمراه کننده باشد. جلاتو همچنان حاوی شکر است و باید در حد اعتدال مصرف شود. نمی توان آن را به عنوان یک غذای کاملاً رژیمی در نظر گرفت، اما گزینه ای سبک تر و سالم تر نسبت به بسیاری از دسرهای پرچرب دیگر محسوب می شود.

آیا جلاتو گیاهی است؟

همه طعم های جلاتو گیاهی نیستند. جلاتوهای بر پایه شیر، مانند پسته، فندق یا شکلات شیری، حاوی محصولات لبنی هستند. اما بسیاری از جلاتریاها طعم های سوربتو (Sorbetto) را ارائه می دهند که کاملاً بر پایه میوه، آب و شکر تهیه شده و فاقد هرگونه محصول لبنی یا چربی حیوانی هستند. سوربتوها گزینه های عالی برای وگان ها یا افرادی با حساسیت به لاکتوز محسوب می شوند. همیشه می توانید از فروشنده در مورد ترکیبات جلاتو مورد نظر خود سوال کنید.

آیا می توان جلاتو را در خانه درست کرد؟

بله، امکان تهیه جلاتو در خانه وجود دارد. با استفاده از دستگاه های بستنی ساز خانگی یا حتی بدون آن (با روش های دستی)، می توان جلاتو را تولید کرد. با این حال، دستیابی به بافت و طعم دقیقی که یک جلاتیِر حرفه ای با تجهیزات تخصصی به دست می آورد، چالش برانگیز است. دستگاه های حرفه ای جلاتو با سرعت پایین تری هم می زنند و میزان هوای وارد شده را دقیقاً کنترل می کنند که نتیجه آن بافت متراکم و کرمی خاص جلاتو است. با این حال، تهیه جلاتوی خانگی می تواند تجربه ای لذت بخش باشد.

تفاوت جلاتو با آیس رول چیست؟

جلاتو و آیس رول (Ice Roll) دو نوع کاملاً متفاوت از دسرهای منجمد هستند. جلاتو یک دسر ایتالیایی سنتی است که در دستگاه های مخصوص هم زده می شود و بافتی متراکم، کرمی و کشدار دارد و در دمای نسبتاً گرم تری سرو می شود. در مقابل، آیس رول یک دسر تایلندی است که بر روی یک سینی فلزی بسیار سرد (معمولاً تا دمای -۳۰ درجه سانتی گراد) تهیه می شود. مایع بستنی روی این سینی ریخته شده، با مواد دلخواه ترکیب و سپس با کاردک به صورت رول های نازک در می آید. فرآیند تهیه آیس رول کاملاً بصری و نمایشی است و بافت آن معمولاً سفت تر و کمتر کرمی از جلاتو است.

نتیجه گیری

جلاتو، فراتر از یک بستنی ساده، نمادی از فرهنگ و هنر آشپزی ایتالیایی است که با ظرافت و دقت فراوان تهیه می شود. تفاوت های بنیادین آن با بستنی معمولی در میزان چربی کمتر، هوای وارد شده ناچیز و دمای سرو گرم تر، نه تنها به بافتی متراکم و کرمی منجر می شود، بلکه امکان درک کامل و عمیق طعم های ناب مواد اولیه را فراهم می آورد. این ویژگی ها، جلاتو را به تجربه ای منحصر به فرد و لذیذ تبدیل کرده که هر چشیدنی از آن، سفری به قلب سنت های قنادی ایتالیاست.

شناخت دقیق ویژگی های جلاتوی اصیل، از ظاهر طبیعی و بافت نرم آن تا محل سرو و تعهد جلاتیِر به کیفیت مواد، به شما امکان می دهد تا از میان انبوه محصولات موجود، بهترین انتخاب را داشته باشید. جلاتو نه تنها یک دسر، بلکه یک شاهکار دست ساز است که ارزش تجربه و قدردانی را دارد. با این آگاهی، دعوت می شود که با شور و اشتیاق، به کاوش در دنیای طعم های جلاتو بپردازید و لذت بی حد و حصر این هنر منجمد را کشف کنید.