ریختن پول به خزانه دولت مهریه

یکی از ابهامات رایج در خصوص مهریه و وجوه مرتبط با آن، این است که آیا مبلغ مهریه مستقیماً به خزانه دولت واریز می شود؟ در پاسخ به این پرسش باید صراحتاً اعلام کرد که مهریه، به عنوان یک حق مالی شرعی و قانونی، مستقیماً و به طور کامل به خزانه دولت واریز نمی گردد؛ بلکه مبلغ مهریه، حق قانونی زوجه است که از زوج مطالبه و دریافت می شود. تنها در شرایط خاص و تحت عنوان مالیات مهریه یا جرائم و هزینه های دادرسی، بخش هایی از وجوه مرتبط با مهریه ممکن است به حساب های دولتی واریز شود. این مقاله با هدف شفاف سازی دقیق ابعاد مالیاتی و حقوقی مهریه و ارتباط آن با خزانه دولت نگاشته شده است تا تمامی ابهامات پیرامون این موضوع حیاتی را برطرف سازد و آگاهی حقوقی مخاطبان را در این زمینه افزایش دهد.

مهریه در فرهنگ و نظام حقوقی ایران، نه تنها یک سنت دیرینه، بلکه از حقوق مالی و شرعی زن در عقد ازدواج است. این حق، پشتوانه ای برای زن در طول زندگی مشترک و پس از آن محسوب می شود. با این حال، در سالیان اخیر و با توجه به تغییرات اقتصادی و اجتماعی، بحث هایی پیرامون جنبه های مالیاتی مهریه و نقش دولت در آن مطرح شده است که نگرانی ها و پرسش های متعددی را در میان زوجین، وکلا و عموم مردم ایجاد کرده است. بسیاری از افراد به اشتباه تصور می کنند که با مطالبه یا پرداخت مهریه، وجوه قابل توجهی از آن به خزانه دولت واریز می گردد. هدف از این نوشتار، بررسی دقیق این موضوع از منظر قوانین مالیاتی و حقوقی حاکم بر مهریه در سال های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ است. در ادامه به تفصیل توضیح داده خواهد شد که کدام بخش از مهریه و تحت چه شرایطی ممکن است به حساب دولت واریز شود و این امر چه تبعاتی برای زوجین دارد.

حقیقت پیوند مهریه با خزانه دولت: آیا پول مهریه مستقیماً به حساب دولت واریز می شود؟

مهریه در مفهوم اصلی و ماهوی خود، دین و تعهدی است که زوج به هنگام عقد نکاح یا پس از آن بر عهده می گیرد و حق قانونی و شرعی زوجه محسوب می شود. این مبلغ یا مال، پس از مطالبه توسط زوجه، باید مستقیماً به وی پرداخت گردد و هیچ نهاد دولتی، از جمله خزانه دولت، حق دریافت مستقیم آن را ندارد. آنچه در میان عموم جامعه ممکن است با عنوان ریختن پول مهریه به خزانه دولت مطرح شود، ناشی از سوءتفاهم در مورد جنبه های مالیاتی و قانونی خاصی است که در ارتباط با مهریه شکل می گیرد.

تنها وجوهی که در بستر مهریه و فرآیندهای قانونی مرتبط با آن به خزانه دولت واریز می شود، شامل مالیات مهریه و در موارد بسیار نادر، هزینه های دادرسی، جرائم یا وجوهی است که به دلیل عدم پیگیری زوجه یا شرایط خاص دیگر، به صورت موقت یا دائم به حساب های دولتی منتقل می شوند و ارتباط مستقیمی با اصل مهریه ندارند. لذا، اصل مبلغ مهریه، فارغ از میزان آن، همواره حق زن است و دولت به عنوان واسطه برای وصول آن عمل نمی کند، مگر در چارچوب قوانین مالیاتی.

مهریه یک دین و حق مالی برای زن است و به طور مستقیم به خزانه دولت واریز نمی شود. تنها مالیات های مربوط به مهریه یا برخی هزینه های قانونی ممکن است به حساب دولت منتقل شوند.

تحلیل جامع مالیات مهریه: مبانی قانونی، نرخ ها و مسئولیت پرداخت

بحث مالیات مهریه یکی از مهم ترین ابعادی است که می تواند منجر به واریز وجوهی به خزانه دولت شود. این موضوع، برخلاف تصور برخی، قانونی مستقل از قانون جدید مهریه ۱۴ سکه است و مبنای آن بر اساس قوانین مالیاتی کشور تعریف می شود. لازم است تاکید شود که طرح کاهش مهریه به ۱۴ سکه، تا زمان نگارش این مقاله، هنوز به تصویب نهایی مجلس شورای اسلامی و تایید شورای نگهبان نرسیده و جنبه اجرایی ندارد. بنابراین، مالیات مهریه که در ادامه به آن پرداخته می شود، بر اساس بخشنامه ها و مقررات مالیاتی جاری است که ممکن است با سقف ضمانت اجرای کیفری (۱۱۰ سکه) متفاوت باشد.

ماهیت قانونی مالیات مهریه در نظام حقوقی ایران

مالیات مهریه در واقع نوعی مالیات بر نقل و انتقال دارایی است که در زمان ثبت مهریه های با ارزش بالا یا در زمان وصول آن اعمال می شود. مبنای قانونی این مالیات، عمدتاً بخشنامه ها و دستورالعمل های سازمان امور مالیاتی کشور است که در راستای تحقق عدالت مالیاتی و جلوگیری از ثبت مهریه های نامتعارف و غیرقابل وصول وضع شده اند. این مالیات به معنی کسر بخشی از اصل مهریه توسط دولت نیست، بلکه یک تکلیف مالیاتی است که بر اساس ارزش مهریه (معمولاً بر پایه ارزش سکه طلا) و به صورت پلکانی محاسبه می شود.

با توجه به عدم تصویب طرح ۱۴ سکه، سقف ضمانت اجرای کیفری برای مطالبه مهریه همچنان ۱۱۰ سکه تمام بهار آزادی است. این سقف به معنی مالیات بندی نیست، بلکه به معنای امکان جلب و حبس زوج در صورت عدم پرداخت ۱۱۰ سکه اول است. مالیات مهریه در واقع به مهریه هایی تعلق می گیرد که ارزش آن ها از یک سقف مشخص (که توسط سازمان امور مالیاتی تعیین می شود) فراتر رود.

جزئیات محاسبه و نرخ های مالیاتی پلکانی مهریه

سازمان امور مالیاتی، با هدف کاهش مهریه های نامتعارف و ایجاد تعادل مالی در جامعه، نرخ های مالیاتی پلکانی را برای مهریه هایی که از سقف معافیت قانونی فراتر می روند، تعیین کرده است. این نرخ ها می توانند در هر سال مالیاتی و بر اساس بخشنامه های جدید تغییر کنند. به عنوان مثال، در برخی دوره ها، سقف معافیت مالیاتی برای مهریه تعیین شده است و مازاد بر آن مشمول نرخ های پلکانی می گردد. در ادامه، نمونه ای از ساختار نرخ های مالیاتی پلکانی (با تاکید بر اینکه این ارقام ممکن است در هر دوره تغییر کند و باید به بخشنامه های روز مراجعه شود) آورده شده است:

تعداد سکه مهریه (یا معادل آن)	نرخ مالیات	ملاحظات
تا سقف معافیت قانونی (مثلاً ۲۰ یا ۱۱۰ سکه)	معاف از مالیات	مبلغ معافیت هر سال توسط سازمان امور مالیاتی اعلام می شود.
مازاد بر سقف معافیت تا ۵۰ سکه	۱۰ درصد	نرخ برای بخش مازاد بر معافیت
مازاد بر ۵۰ سکه تا ۱۰۰ سکه	۱۵ درصد	نرخ برای بخش مازاد بر ۵۰ سکه
مازاد بر ۱۰۰ سکه	۲۰ درصد و بیشتر	نرخ برای بخش مازاد بر ۱۰۰ سکه (ممکن است تا ۲۵ یا ۳۰ درصد افزایش یابد)

مثال عملی: فرض کنید سقف معافیت مالیاتی ۲۰ سکه باشد و مهریه ای معادل ۱۵۰ سکه تعیین شده است. در این صورت:

• ۲۰ سکه اول: معاف از مالیات
• ۳۰ سکه بعدی (از ۲۱ تا ۵۰ سکه): مشمول ۱۰ درصد مالیات
• ۵۰ سکه بعدی (از ۵۱ تا ۱۰۰ سکه): مشمول ۱۵ درصد مالیات
• ۵۰ سکه آخر (از ۱۰۱ تا ۱۵۰ سکه): مشمول ۲۰ درصد مالیات

مجموع مالیات محاسبه شده، مبلغی است که باید به خزانه دولت واریز شود. اهمیت مراجعه به آخرین بخشنامه ها برای اطلاع از نرخ ها و سقف های دقیق مالیاتی بسیار زیاد است.

مسئولیت پرداخت مالیات مهریه: بر عهده دریافت کننده یا پرداخت کننده؟

بر اساس اصول مالیاتی و قوانین مربوطه، مسئولیت پرداخت مالیات بر عهده شخصی است که از یک دارایی منتفع می شود یا آن را دریافت می کند. بنابراین، در مورد مالیات مهریه، از آنجایی که زوجه دریافت کننده مهریه و منتفع از آن است، مسئولیت پرداخت مالیات مهریه بر عهده زوجه (دریافت کننده) است. این تکلیف مالیاتی در زمان ثبت مهریه در دفاتر اسناد رسمی (در صورت لزوم) یا در زمان مطالبه و وصول آن از طریق مراجع قضایی یا اداره ثبت، بررسی و اعمال می شود.

دفاتر اسناد رسمی موظف هستند قبل از ثبت مهریه هایی که ارزش آن ها از سقف معافیت مالیاتی فراتر می رود، از زوجه گواهی پرداخت مالیات یا گواهی معافیت مالیاتی را مطالبه کنند. عدم ارائه این گواهی می تواند مانع از ثبت رسمی مهریه در دفترخانه شود. همچنین، در فرآیند اجرای مهریه از طریق دادگاه یا اداره ثبت، مبلغ مالیات متعلقه از اصل مهریه کسر و به حساب خزانه دولت واریز می شود.

اهداف و دلایل وضع مالیات بر مهریه های بالا

وضع مالیات بر مهریه های با ارزش بالا، اهداف چندگانه ای را دنبال می کند که از جمله مهم ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کاهش مهریه های نامتعارف: با اعمال مالیات بر مهریه های سنگین، قانون گذار سعی در کاهش تمایل به ثبت مهریه های غیرمنطقی و نجومی دارد تا از فشارهای مالی آتی بر زوجین بکاهد.
2. حمایت از بنیان خانواده: مهریه های نامتعارف گاهی اوقات به جای پشتوانه، به ابزاری برای فشار و تهدید تبدیل می شوند که می تواند به بنیان خانواده لطمه بزند. مالیات بندی، با هدف تعدیل این رویه، به استحکام خانواده کمک می کند.
3. تنظیم گری اقتصادی در حوزه خانواده: دولت با وضع این مالیات، در پی تنظیم گری اقتصادی در یکی از مهم ترین حوزه های اجتماعی است و می کوشد تا منابع مالی را به نحو عادلانه تری توزیع کند.
4. افزایش درآمدهای دولت: در نهایت، مانند هر نوع مالیات دیگری، این اقدام می تواند به افزایش درآمدهای خزانه دولت کمک کند، اگرچه این هدف نباید بر سایر اهداف اجتماعی و تنظیم گری اولویت یابد.

فرآیند واریز مالیات مهریه به خزانه دولت: نقش نهادهای مرتبط

فرآیند واریز مالیات مهریه به خزانه دولت، تابع سازوکارهای قانونی است که توسط نهادهای مختلفی از جمله دفاتر اسناد رسمی، سازمان امور مالیاتی و مراجع قضایی و ثبتی پیگیری می شود. این فرآیند اطمینان می دهد که تکالیف مالیاتی مربوط به مهریه به درستی انجام پذیرد.

نقش دفاتر اسناد رسمی در ثبت و وصول مالیات مهریه

دفاتر اسناد رسمی به عنوان اولین نهاد در ثبت رسمی مهریه، نقش کلیدی در اجرای قوانین مالیاتی مرتبط با آن ایفا می کنند. بر اساس بخشنامه ها و دستورالعمل های جاری، سردفتران موظفند پیش از ثبت رسمی مهریه، ارزش ریالی آن را محاسبه کرده و در صورتی که مبلغ مهریه از سقف معافیت مالیاتی (که هر ساله توسط سازمان امور مالیاتی اعلام می شود) فراتر رود، زوجه را از لزوم پرداخت مالیات مطلع سازند.

در این مرحله، زوجه باید گواهی پرداخت مالیات متعلقه یا گواهی معافیت مالیاتی را از اداره امور مالیاتی دریافت و به دفترخانه ارائه دهد. بدون ارائه این گواهی، دفترخانه مجاز به ثبت مهریه نخواهد بود. این اقدام، اطمینان می دهد که مالیات های مربوطه در همان مرحله ابتدایی عقد و ثبت مهریه به حساب خزانه دولت واریز می شود.

چگونگی کسر مالیات در مراحل مطالبه و اجرای مهریه (مراجع قضایی و اداره ثبت)

در صورتی که مهریه در زمان عقد به دلیل عدم آگاهی از قوانین مالیاتی یا تغییر مقررات در آینده، مشمول مالیات نشده باشد و اکنون زوجه اقدام به مطالبه و اجرای مهریه از طریق دادگاه یا اداره ثبت کند، نحوه کسر مالیات به شرح زیر خواهد بود:

• اجرای ثبت: اگر زوجه از طریق اداره ثبت برای مطالبه مهریه اقدام کند، واحد اجرای ثبت موظف است پس از محاسبه ارزش روز مهریه، مالیات متعلقه را بر اساس نرخ های مصوب از مبلغ وصولی کسر کرده و به حساب خزانه دولت واریز نماید. سپس مابقی مهریه به زوجه پرداخت می شود.
• مراجع قضایی: در صورت طرح دعوای مطالبه مهریه در دادگاه خانواده و صدور حکم به نفع زوجه، دادگاه یا واحد اجرای احکام، قبل از پرداخت مهریه به زوجه، از اداره امور مالیاتی استعلام می کند و در صورت شمول مالیات، دستور کسر آن از مبلغ مهریه و واریز به حساب خزانه را صادر می نماید.

لازم به ذکر است که امکان تقسیط پرداخت مالیات مهریه نیز وجود دارد. زوجه می تواند با مراجعه به اداره امور مالیاتی، درخواست تقسیط مبلغ مالیات را مطرح کند. این امر به ویژه برای مهریه های با مبلغ بالا که پرداخت مالیات آن به صورت یکجا می تواند فشار مالی زیادی به زوجه وارد کند، تسهیل کننده است. اداره مالیات پس از بررسی شرایط، ممکن است با تقسیط مالیات موافقت کند.

طرح کاهش مهریه (مانند طرح ۱۴ سکه) و تمایز آن با مالیات مهریه

در سالیان اخیر، بحث های زیادی پیرامون طرح ها و قوانینی برای کاهش سقف مهریه یا محدود کردن ضمانت اجرای کیفری آن مطرح شده است. یکی از این موارد، طرح کاهش مهریه به ۱۴ سکه است که به طور گسترده در رسانه ها و افکار عمومی مطرح شده است. با این حال، مهم است که تفاوت این طرح ها با بحث مالیات مهریه به دقت تبیین شود.

وضعیت فعلی طرح ۱۴ سکه: واقعیت ها و ابهامات

علی رغم اخبار و گمانه زنی های فراوان، طرح کاهش سقف ضمانت اجرای کیفری مهریه از ۱۱۰ به ۱۴ سکه تا زمان نگارش این مقاله هنوز به تصویب نهایی مجلس شورای اسلامی نرسیده و جنبه قانونی و اجرایی ندارد. این بدان معناست که در حال حاضر، همچنان قانون ۱۱۰ سکه بهار آزادی به قوت خود باقی است و زنان می توانند برای مطالبه مهریه تا این سقف، از ضمانت اجرای کیفری (مانند جلب و حبس) استفاده کنند.

این طرح، در صورت تصویب نهایی، به دنبال کاهش فشار مالی بر مردان و جلوگیری از زندانی شدن آن ها به دلیل عدم توانایی در پرداخت مهریه های سنگین است. اما حتی اگر این طرح تصویب شود، نباید آن را با مالیات مهریه یکسان دانست. طرح ۱۴ سکه به سقف ضمانت اجرای کیفری اشاره دارد، به این معنی که برای مهریه های بیش از ۱۴ سکه، امکان جلب و حبس مرد وجود نخواهد داشت و زوجه باید از طریق روش های حقوقی (مانند توقیف اموال) اقدام کند. این در حالی است که مالیات مهریه، صرفاً یک تکلیف مالی بر اساس ارزش مهریه (فارغ از سقف ضمانت اجرایی) است.

اصول عطف به ماسبق شدن قوانین و مهریه

یکی از مهم ترین سوالاتی که با مطرح شدن قوانین جدید یا طرح های اصلاحی مهریه پیش می آید، این است که آیا این قوانین عطف به ماسبق می شوند؟ به این معنی که آیا بر عقدها و مهریه هایی که پیش از تصویب قانون جدید ثبت شده اند، تأثیر می گذارند یا خیر.

اصل کلی در حقوق، عدم عطف به ماسبق شدن قوانین است. بر اساس این اصل، قانون جدید تنها بر وقایع و قراردادهایی که پس از تاریخ لازم الاجرا شدن آن رخ می دهند، حاکم است. هدف از این اصل، ایجاد ثبات و امنیت حقوقی است تا افراد بتوانند با اطمینان خاطر بر اساس قوانین موجود تصمیم گیری کنند.

بنابراین، در صورتی که طرح کاهش مهریه (مانند ۱۴ سکه) در آینده تصویب شود، به احتمال قوی شامل عقدهایی که پیش از تاریخ تصویب آن منعقد شده اند، نخواهد شد. مهریه های ثبت شده در گذشته، تابع قوانین زمان عقد خود هستند. این مسئله به ویژه برای مالیات مهریه نیز صادق است. نرخ ها و مقررات مالیاتی که در زمان ثبت عقد جاری بوده اند، مبنای محاسبه قرار می گیرند، مگر اینکه قانون گذار صراحتاً خلاف آن را بیان کند که معمولاً در قوانین مالیاتی چنین اقدامی برای افزایش مالیات گذشته نگر، کمتر صورت می گیرد.

تجربه قانون مهریه سال ۱۳۹۱ (که سقف ۱۱۰ سکه را برای ضمانت اجرای کیفری تعیین کرد) نیز نشان می دهد که قوانین جدید مهریه عمدتاً عطف به ماسبق نمی شوند و بیشتر ناظر بر آینده هستند. با این حال، تفسیرهای قضایی و رویه های حقوقی ممکن است در آینده تغییر کند و همیشه باید به آخرین آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور و بخشنامه های مربوطه توجه داشت.

ابعاد مالیاتی سایر وضعیت های مرتبط با مهریه

علاوه بر مالیات بر مهریه های ثبت شده یا مطالبه شده، موارد دیگری نیز در ارتباط با مهریه وجود دارد که ممکن است ابهامات مالیاتی ایجاد کنند. درک این ابعاد می تواند به افراد کمک کند تا با دیدگاهی جامع تر به مسائل حقوقی و مالی مهریه نگاه کنند.

بخشش مهریه و وضعیت مالیاتی آن

یکی از سوالات پرتکرار این است که آیا بخشیدن مهریه مشمول مالیات می شود؟ پاسخ صریح به این سوال خیر است. در مواردی که زوجه با رضایت خود تمام یا بخشی از مهریه را به زوج می بخشد (ابراء دین می کند)، هیچ گونه وجهی به زوجه پرداخت نمی شود که مشمول مالیات بر درآمد یا مالیات بر نقل و انتقال دارایی گردد.

زمانی که مهریه بخشیده می شود، در واقع حق مالی از سوی زوجه ساقط می گردد و هیچ انتقالی از دارایی صورت نمی گیرد. لذا این عمل ماهیت مالیاتی ندارد و به خزانه دولت نیز مبلغی واریز نخواهد شد. این موضوع می تواند راهکاری برای کاهش تعهدات مالی زوج و همچنین تسهیل فرآیندهای طلاق توافقی باشد.

مالیات مهریه های غیرسکه ای (مانند ملک، اموال منقول)

مهریه همیشه به صورت سکه طلا تعیین نمی شود و می تواند شامل اموال غیرمنقول (مانند ملک، خانه، زمین) یا اموال منقول (مانند خودرو، سهام، جواهرات) نیز باشد. در چنین مواردی، نحوه محاسبه مالیات کمی متفاوت است.
در صورتی که مهریه به صورت اموال غیرسکه ای تعیین شده باشد، برای محاسبه مالیات، ارزش ریالی آن مال در زمان ثبت عقد یا در زمان مطالبه و وصول مهریه (بسته به بخشنامه جاری) مبنای محاسبه قرار می گیرد. کارشناسان رسمی دادگستری یا مراجع ذی صلاح، ارزش روز آن مال را تعیین می کنند و سپس بر اساس همان نرخ های پلکانی مالیاتی که برای سکه ذکر شد، مالیات متعلقه محاسبه و از زوجه (به عنوان دریافت کننده دارایی) مطالبه می شود.

برای مثال، اگر مهریه یک واحد آپارتمان باشد که ارزش آن در زمان ثبت مهریه (بر اساس قیمت کارشناسی) از سقف معافیت مالیاتی فراتر رود، مالیات بر اساس ارزش مازاد آن به نرخ های پلکانی محاسبه خواهد شد.

مهریه و مالیات بر ارث: یک تصور اشتباه رایج

یک تصور اشتباه در میان برخی از افراد وجود دارد که گمان می کنند در صورت فوت زوج یا زوجه، مهریه مشمول مالیات بر ارث می شود. باید تاکید کرد که این تصور نادرست است.

مهریه، چه در زمان حیات زوج و چه پس از فوت او، یک دین بر عهده زوج است، نه یک ارث. در صورت فوت زوج، زوجه می تواند مهریه خود را از ماترک (اموال به جای مانده) همسرش مطالبه کند. مهریه به عنوان یک بدهی ممتاز، پیش از تقسیم ارث بین ورثه، از ماترک کسر و به زوجه پرداخت می شود.
مالیات بر ارث تنها بر اموالی تعلق می گیرد که پس از کسر دیون و هزینه های کفن و دفن، به ورثه منتقل می شوند. از آنجایی که مهریه قبل از تقسیم ارث پرداخت می شود و خود به عنوان یک دین محسوب می شود، مشمول مالیات بر ارث نخواهد بود. این یک نکته حقوقی مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد تا از هرگونه سوءتفاهم مالیاتی جلوگیری شود.

نتیجه گیری: لزوم آگاهی حقوقی و مالی در مواجهه با مهریه

بحث مهریه و ارتباط آن با خزانه دولت، پیچیدگی های حقوقی و مالی خاص خود را دارد که عدم آگاهی از آن ها می تواند منجر به سردرگمی و مشکلات آتی برای زوجین شود. در این مقاله به وضوح تبیین شد که مهریه در اصل، یک حق مالی شرعی و قانونی برای زن است که مستقیماً به دولت واریز نمی شود. تنها وجهی که تحت شرایط خاص به خزانه دولت می رود، همان مالیات مهریه است که بر اساس ارزش ریالی مهریه هایی که از سقف معافیت قانونی فراتر می روند، و به صورت پلکانی از زوجه (به عنوان دریافت کننده دارایی) اخذ می گردد.

بررسی ها نشان داد که طرح هایی مانند کاهش سقف ضمانت اجرای کیفری مهریه به ۱۴ سکه، با وجود اهمیت اجتماعی بالا، تا کنون به تصویب نهایی نرسیده اند و نباید با بحث مالیات مهریه خلط شوند. همچنین، اصل عدم عطف به ماسبق شدن قوانین به این معناست که قوانین جدید، در صورت تصویب، بر عقدهای گذشته تأثیری نخواهند گذاشت، مگر آنکه صراحتاً خلاف آن تصریح شود. آگاهی از این نکات، به ویژه نقش دفاتر اسناد رسمی و مراجع قضایی در فرآیند کسر و واریز مالیات، برای تمامی افراد در شرف ازدواج، زوجین فعلی و متخصصان حقوقی ضروری است.

به منظور مدیریت صحیح ابعاد مالیاتی و حقوقی مهریه و اتخاذ تصمیمات آگاهانه، اکیداً توصیه می شود که قبل از هرگونه اقدام حقوقی یا مالی، با وکلای متخصص در حوزه حقوق خانواده و امور مالیاتی مشورت شود. این مشاوره ها می تواند در شناسایی آخرین بخشنامه ها، نرخ های مالیاتی، و رویه های قضایی مربوطه بسیار کارآمد باشد و از بروز مشکلات و ابهامات بعدی جلوگیری کند. در نهایت، شفافیت و آگاهی، اولین گام در حفظ حقوق و تعهدات زوجین و استحکام بنیان خانواده است.